ایمپلنت های زیگوماتیک (Zygomatic Implants) نوعی از ایمپلنت های دندانی هستند که به‌عنوان راهکاری مؤثر برای بیمارانی طراحی شده اند که به دلیل تحلیل شدید استخوان در فک بالا، امکان استفاده از ایمپلنت های معمولی را ندارند. این نوع ایمپلنت برخلاف ایمپلنت های سنتی که در استخوان فک جای گذاری می شوند، به طور مستقیم در استخوان گونه (استخوان زیگوماتیک) قرار می گیرند.
مزیت اصلی ایمپلنت های زیگوماتیک این است که نیاز به پیوند استخوان (یا افزایش حجم استخوان) را برطرف می کنند و به این ترتیب، مسیر درمانی سریع تر و کم تهاجمی تری را در اختیار بیمار قرار می دهند.
اگر به شما گفته شده که به دلیل کمبود تراکم یا حجم استخوان در فک بالا، کاندیدای مناسبی برای ایمپلنت نیستید، نباید نگران باشید. ایمپلنت زیگوماتیک می تواند گزینه ای مناسب برای بازسازی دندان های فک بالا در شرایطی باشد که استخوان فک قدرت کافی برای نگهداری ایمپلنت های معمولی را ندارد. دکتر ساره نادعلی زاده به عنوان بهترین متخصص دندانپزشکی کودکان غرب تهران این نظر تخصصی را بررسی کرده و توضیح داده است. در ادمه همراه ما باشید.
چه موقع از ایمپلنت زیگوماتیک استفاده می شود؟
آتروفی استخوان، به معنی تحلیل یا جذب تدریجی بافت استخوانی است که معمولا در نتیجه کاهش فعالیت سلولی در آن ناحیه اتفاق می افتد. این پدیده اغلب پس از کشیدن دندان آغاز می شود و در صورت استفاده طولانی مدت از دندان مصنوعی، شدت بیشتری پیدا می کند.
بیمارانی که سال ها از پروتزهای متحرک استفاده کرده اند، ممکن است دچار تحلیل شدید فک شوند به طوریکه حجم یا کیفیت استخوان برای قرار دادن ایمپلنت های معمولی کافی نباشد.
در فک بالا، کاهش حجم استخوان می تواند در اثر از دست رفتن دندان ها و انتقال نیافتن فشار طبیعی جویدن به استخوان ایجاد شود. علاوه بر این، با افزایش سن، حفره سینوسی نیز گسترش می یابد و این دو عامل دست به دست هم می دهند تا تراکم و ارتفاع استخوان فک بالا کاهش یابد.
در مواردی که ارتفاع استخوان فک بالا کمتر از ۱۰ میلیمتر باشد، استفاده از ایمپلنت های معمولی به تنهایی ممکن نیست و معمولا به پیوند استخوان یا روش هایی مانند لیفت سینوس برای تقویت پایه ایمپلنت نیاز است.
اگرچه روش های پیوند استخوان، در بسیاری از موارد موفقیت آمیز هستند، اما این درمان ها زمان بر هستند و نیاز به چندین مرحله دارند؛ از جمله آماده سازی، پیوند، دوره بهبودی (۳ تا ۴ ماه) و در نهایت کاشت ایمپلنت. در این مدت نیز بیمار ناچار به استفاده از دندان مصنوعی موقت خواهد بود. ضمن اینکه در برخی موارد، پیوند استخوان ممکن است به خوبی جوش نخورد و حتی با درد و تورم بیشتری همراه باشد.
همچنین افرادی که هنوز دندان های خود را دارند ولی به بیماری های لثه (پریودنتال) یا عفونت های شدید دچارند که باعث تخریب استخوان فک شده، ممکن است کاندیدای مناسبی برای ایمپلنت های سنتی نباشند. در چنین شرایطی، ایمپلنت زیگوماتیک می تواند یک راه‌حل ایده آل و جایگزین موثر باشد.
