هموستات دندانپزشکی چیست؟

کاربرد مواد انعقاد خون تنها محدود به جراحی ‌های عمومی نیست؛ بلکه در درمان برخی بیماران خاص نیز اهمیت دارد. یکی از این گروه‌ ها، افرادی هستند که به اختلالات انعقاد خون مبتلا هستند. این اختلالات می ‌توانند منشاء ژنتیکی داشته باشند یا به دلایل اکتسابی ایجاد شوند.

در این مقاله از سایت تخصصی دکتر ساره نادعلی زاده به بررسی شرایطی می ‌پردازیم که در آن جراحی ‌های دندانپزشکی نیاز به استفاده از مواد هموستاتیک پیدا می‌ کنند. برای تهیه هموستات دندانپزشکی و دیگر مواد مرتبط، می ‌توانید به کلینیک دندانپزشکی بهترین متخصص دندانپزشکی کودکان در غرب تهران مراجعه کنید.

خونریزی حین عمل جراحی یا بعد از آن

بهترین راه مدیریت خونریزی حین عمل یا خونریزی‌ هایی که پس از گذشت زمان از عمل جراحی رخ می‌ دهند، پیشگیری از وقوع آنهاست. این پیشگیری شامل اقداماتی همچون اخذ یک شرح حال جامع قبل از عمل، دریافت مشاوره‌ های پزشکی لازم، آشنایی با روش‌ های کنترل خونریزی در بیماران مستعد و مبتلایان به اختلالات انعقادی، به ‌کارگیری تکنیک ‌های دقیق جراحی، و ارائه توصیه ‌های مراقبتی و پیگیری پس از جراحی است.

هرچند این موارد به ‌صورت نظری ساده به نظر می ‌رسند، اجرای آنها در عمل می‌ تواند با چالش‌ های مختلفی مواجه شود. مشکلاتی مانند نبود اطلاعات دقیق از سابقه پزشکی بیمار، دشواری در اخذ شرح حال، پیچیدگی جراحی، یا عدم همکاری بیمار در رعایت دستورالعمل‌ های درمانی پس از عمل، همگی می ‌توانند کنترل خونریزی را با مشکل مواجه کنند.

در صورت وقوع خونریزی حین عمل، دندانپزشک باید به‌سرعت سابقه بیماری ‌های قبلی بیمار را ارزیابی کرده و در صورت عدم کنترل خونریزی با روش‌ های رایج مانند فشار مستقیم یا پک کردن، از تزریق اپی ‌نفرین با غلظت ۱:۵۰,۰۰۰ استفاده کند. اپی ‌نفرین با تنگ کردن عروق در ناحیه موردنظر، خونریزی را کاهش می ‌دهد. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به تزریق سرم یا انتقال بیمار به مراکز مجهزتر برای اقدامات پیشرفته ‌تر مانند تزریق خون و معکوس کردن اختلالات انعقادی باشد.

لازم به ذکر است که خونریزی‌های جزئی و مداوم از زخم‌های جراحی در اعمال جراحی دهان و لثه امری رایج است و به ندرت باعث ایجاد اختلال جدی در روند جراحی می‌شود. این نوع خونریزی‌ها معمولاً ناشی از برش بر روی بافت‌های گرانولیشن، عروق پریوست، یا عروق تغذیه‌کننده استخوان آلوئولار هستند. شناسایی منبع خونریزی نیاز به دید مناسب، نور کافی و استفاده از ساکشن دارد.

پس از شناسایی محل خونریزی، می‌توان از روش‌هایی نظیر پک کردن، کلامپ، کوتر، بخیه یا دبریدمان برای کنترل آن استفاده کرد. در جراحی‌های بزرگ‌تر، ممکن است از کوتر الکتریکی یا لیگاتور برای کنترل خونریزی استفاده شود. با این حال، در مواردی که فشار مستقیم یا ابزارهای الکتریکی اثربخش نباشند، استفاده از مواد انعقاد خون موضعی ضرورت پیدا می‌کند.

دندانپزشک باید با انواع روش‌ها، تکنیک‌ها و مواد کنترل خونریزی آشنا باشد و بداند که هر روش یا ماده در چه شرایطی بهترین کارایی را دارد. متأسفانه، عدم آگاهی کافی از فرآیند انعقاد خون و روش‌های کنترل آن باعث می‌شود برخی تکنیک‌های مؤثر و مواد سودمند به‌ندرت مورد استفاده قرار گیرند.

یکی از روش‌های رایج در کنترل خونریزی حین جراحی‌های دندانپزشکی، استفاده از مواد انعقاد خون یا هموستات است. این مواد با تسریع فرآیند طبیعی انعقاد خون از طریق ایجاد واکنش‌های فیزیکی با سلول‌های خونی، موجب کنترل خونریزی‌های خارجی می‌شوند. در ادامه این مقاله، به بررسی انواع این مواد و کاربردهای آن‌ها خواهیم پرداخت.